در این مقاله قصد داریم به 29 نکته برای عکاسی از کودکان از زبان “Mark Condon” بپردازیم.
اجازه دهید با بیان این نکته شروع به صحبت کنم که کار رسمی من آموزش عکاسی از کودکان نیست. من از جلسات عکاسی خانوادگی لذت می‌برم، اما عکاسی از کودکان کاری نیست که خودم را در آن حرفه‌ای بدانم.
البته داشتن دو فرزند پسر که به من کمک می‌کنند تا در این زمینه تمرین کنم، بسیار عالی است.
با این حال، به عنوان یک عکاس حرفه‌ای مراسم ازدواج، دانش کافی و همه جانبه‌ای درباره‌ی اکثر شاخه‌های عکاسی از جمله عکاسی از کودکان، دارم.
هنگام صحبت با مادری که به سختی دنبال این بود که عکسهای زیبایی از کودکش بگیرد، متوجه شدم که بسیاری از والدین نمی‌دانند چگونه باید عکس زیبایی از کودکانشان ثبت کنند.
این مطلب گلچینی از نکته‌هایی است که به شما کمک می‌کنند تا عکس بهتری از کودکتان بگیرید. بسیاری از این نکته‌ها هنگام عکاسی از سوژه‌های دیگر هم مفید هستند، اما بیایید فعلا بر روی ثبت عکسهای بهتر از کودکانمان تمرکز کنیم! اگر شما هم نکته‌های خوبی در مورد عکاسی از کودکان بلد هستید، آنها را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید تا همه بتوانند از این نکات استفاده کنند.
بعضی از این نکات عکاسی از کودکان فنی و بعضی از نکات روان شناختی هستند. ثبت یک عکس گیرا و جذاب همانند تمام عکسهای پرتره، با برقراری ارتباط با سوژه‌ی عکس آغاز می‌شود. هنگام توضیح نکات فنی، سعی کردم تا اطلاعات تا جایی که ممکن است برای همه آسان و قابل فهم باشند و فرض را بر این گذاشته‌ام که در کار با دوربین عکاسی تجربه‌ی زیادی ندارید.
حتی به عنوان یک فرد بزرگسال، جلوی دوربین بودن می‌تواند ما را دستپاچه کند. پس جای تعجبی ندارد اگر کودکان جلوی دوربین عجیب و غیرطبیعی رفتار کنند.
هنگام عکاسی از کودکان باید صبور و سرسخت باشید، آنقدر دوربین را به سمت آنها بگیرید تا به آن عادت کنند.
پس از مدتی کودکان وجود دوربین را فراموش می‌کنند و شما می‌توانید عکس‌هایی تصادفی و طبیعی که همیشه زیبا به نظر می‌رسند را از آنها بگیرید. برای اینکه قادر باشید همیشه دوربین را به همراه داشته باشید، سعی کنید تجهیزات عکاسیتان را ساده و مینیمال نگه دارید؛ سه پایه‌های مسافرتی دوربین و لنزهای دوربین اضافه را کنار بگذارید و سعی کنید لوازم عکاسی را در کمترین حد ممکن نگه دارید.
اگر دوربین شما این قابلیت را دارد که نقطه‌ی فوکس را به صورت دستی تنظیم کنید (به این معنی که دوربین خودش تصمیم نمی‌گیرد بر روی کدام قسمت فوکوس کند)، نقطه‌ی فوکوس عکس را بر روی چشم‌های کودک متمرکز کنید. اگر صورت کودک رو به روی شما نیست، فوکوس را بر روی نزدیک‌ترین چشم بگذارید.
چشم‌ها همیشه باید مرکز اصلی توجه باشند، و ایده‌آل‌ترین حالت این است که به جای سفیدی چشم، عنبیه و مردمک چشم بیشتر مشخص باشند.
در یک عکس، چشم‌ها توجه بیننده را به خودشان جلب می‌کنند، و عکس را گیراتر و جذاب‌تر نشان می‌دهند. اگر دوست دارید که چشم‌های کودکتان مرکز توجه عکس باشند، سعی کنید کچ لایت (نور داخل چشم) در چشمشان را ثبت کنید. این کار را می‌توانید با منبع نوری که از بالا به صورت کودکتان می‌تابد، انجام بدهید. این کار باعث می‌شود تا چشم‌ها سرزنده به نظر برسند.
این نکته‌ی ساده فورا باعث بهتر شدن عکسهای کودکتان می‌شود. سعی کنید اکثر عکس‌هایی که از کودک می‌گیرید، با چشم‌هایش هم سطح باشند. برای این کار ممکن است مجبور باشید خم بشوید یا حتی برروی زمین دراز بکشید.
اگر از بیشتر از یک کودک عکس می‌گیرید، سعی کنید خودتان را هم قد بلند‌ترین کودک کنید (مگر اینکه همه‌ی آنها بلند قد باشند، در این صورت سعی کنید آنها را هم قد کوتاه‌ترین کودک کنید).
البته می‌توانید در انتخاب ژست‌های کودک خلاقیت به خرج بدهید و خودتان را کوتاه‌تر از سطح چشم آنها کنید و از پایین عکس بگیرید تا قد کودکتان را بلند‌تر نشان بدهید.
به خاطر داشته باشید که در عکاسی همیشه جالب‌ترین عکس‌ها، عکس‌هایی هستند که به بیننده چیزهای جدیدی را نشان می‌دهند که تا به حال آن را ندیده‌اند، یا اجسام را از نمای جدیدی که بیننده به صورت معمول نمی‌بیند، به او نشان می‌دهند.
هنگام عکاسی از کودکان، دوربینتان را فقط در موقعیت‌های مهم، مثل فوت کردن شمع‌ها یا باز کردن کادوها، بیرون نیاورید. دوربین را آماده نگه دارید و بین فعالیت‌های مختلف هم از کودک عکس بگیرید.
گاهی وقت‌ها همین لحظات است که شخصیت واقعی کودک را نشان می‌دهد، و در آینده وقتی به این عکس‌ها نگاه می‌کنید برایتان بسیار عزیز و مهم خواهند بود.
عکسهای صحنه آرایی شده زیبا هستند و برای قرار دادن بر روی طاقچه‌ی بالای شومینه مناسب‌تر هستند، اما سعی کنید چند عکس طبیعی در موقعیت‌های عادی از کودکتان بگیرید. این عکس‌ها همه‌ی داستان بزرگ شدن کودک را روایت می‌کنند.
این نکته برای همه‌ی موقعیت‌ها مناسب نیست، اما در اکثر اوقات، سعی کنید صورت کودکتان روشن‌ترین عنصر درون عکس باشد.
این کار می‌تواند به سادگی حرکت دادن خودتان باشد؛ کافی است تا سعی کنید زاویه‌ای را انتخاب کنید که به جای آسمانی روشن، دیواری تیره پشت کودک قرار گیرد.
البته اگر نمی‌توانید این کار را انجام بدهید، سعی کنید نور را بر روی صورت کودک تنظیم کنید. نحوه‌ی کار با دکمه‌های Exposure Compensation (جبران نوردهی) و AE Lock (قفل نوردهی)، در دوربین خودتان را یاد بگیرید. سپس تنظیمات را به صورتی تغییر بدهید که صورت کودک را روشن و با نوردهی ایده‌آلی ثبت کند، یا حداقل صورت کودک روشن‌تر از پسزمینه باشد.
اگر از گوشی آیفون برای عکاسی استفاده می‌کنید، بر روی صورت سوژه‌ی عکاسی ضربه بزنید، سپس انگشتتان را روی صفحه نگه دارید تا گزینه ی af/ae lock بر روی صفحه ظاهر شود و تنظیمات نوردهی عکس را ثابت نگه دارید. سپس کادر عکس را دوباره تنظیم کنید، در صورت نیاز نور عکس را با بالا و پایین بردن انگشتتان تنظیم کنید و عکس را ثبت کنید.
کودکان معمولا لباس‌های رنگارنگ یا تیشرت‌هایی با طرح‌ها و کاراکتر‌های مختلف به تن دارند. سعی کنید پس زمینه‌ای انتخاب کنید که ساده باشد، و مطمئن شوید که هیچ شاخه‌ی درخت یا سیم برقی در پسزمینه از بدن یا سر سوژه‌ی عکس خارج نشده باشد.
گاهی وقت‌ها پیدا کردن پسزمینه برای عکاسی می‌تواند دشوار باشد، یا شاید کودکتان دوست ندارد با شما همکاری کند و در نقطه‌ی درست بماند. در این موقعیت‌ها می‌توانید در هنگام ویرایش عکس‌ها، از برنامه‌ای با قابلیت حذف پس زمینه کمک بگیرید.
اگر افراد زیادی درعکس حضور دارند، چگونه می‌توانید کودک را مرکز توجه عکس قرار بدهید؟ روش مورد علاقه‌ی من برای این کار این است که از فرد بزرگسال (یا کودک بزرگتر) درخواست میکنم تا به کودک نگاه کند. این روش به سرعت عکس جالب‌تری نسبت به عکسی که در آن هر دو نفر مستقیما به دوربین نگاه می‌کنند، به ما می‌دهد (اما یک عکس که در آن هر دو نفر به دوربین نگاه می‌کنند هم ثبت کنید تا هر دو حالت را داشته باشید!)
اگر از دو بزرگسال و یک کودک عکس می‌گیرید، از دو بزرگسال بخواهید به کودک نگاه کنند تا عکس جذاب‌تری داشته باشید. مطمئن شوید که سرهای افراد به هم نزدیک است، که برای این کار افراد بزرگسال مجبور هستند خم شوند تا هم قد کودک باشند، یا اینکه کودک را بلند کنند تا هم قد آنها شود.
اگر زمان کافی برای عادت کردن کودک به دوربین را ندارید، سعی کنید به صورت دزدکی چند عکس فوری از کودک بگیرید.
من متوجه شده‌ام که استفاده از یک دوربین با نمایشگر چرخان بهترین انتخاب برای این کار است، به این علت که به نظر می‌رسد شما فقط در حال نگاه کردن به صفحه‌ی دوربین هستید.
اگر دوربین شما صفحه‌ی نمایش چرخان ندارد، دوربین را دورتر از صورت خود گرفته و عکاسی در این حالت را تمرین کنید. اگر دوربین را در ناحیه‌ی سینه‌ی خود نگه دارید و از فاصله‌ی دور با کودکتان صحبت کنید و عکس بگیرید، معمولا باز هم به نظر می‌رسد که آنها مستقیما به دوربین نگاه می‌کنند.
این نکته، ادامه‌ی نکته ی قبلی است. اگر یک جسم بزرگ و سیاه جلوی صورتتان باشد، به سختی می‌توانید واکنش‌های طبیعی از سمت کودک را ببینید. سعی کنید هنگام عکاسی، دوربین را کمی پایین‌تر از صورتتان نگه دارید.
اگر این کار هیچ فایده‌ای هم نداشته باشد، سوژه‌ی عکس ممکن است متوجه نشود چه کاری انجام می‌دهید، و ممکن است حالتی بامزه بر روی صورتش به وجود بیاید.
اگر دوربین شما قابلیت عکاسی پیاپی را دارد، برای همه‌ی فرآیند عکاسی از کودکانتان از آن استفاده کنید. مخصوصا اگر دو نکته ی قبلی را رعایت می‌کنید، احتمالا تعداد زیادی عکس به درد نخور خواهید داشت!
این کار زدن تیری در تاریکی نیست، بلکه شانس شما برای گرفتن یک عکس خوب را بالا می‌برد!
عکسهای دیجیتال مجانی هستند، پس اگر سعی می‌کنید لحظه‌ی مهمی را ثبت کنید، از گرفتن عکسهای زیاد نترسید. بچهها غیر قابل پیش بینی هستند و به سرعت حرکت می‌کنند، پس ثبت صدها عکس در یک لحظه، شانس شما برای داشتن یک عکس خوب را بالا خواهد برد.
توصیه‌ای که برای شما دارم این است که، زمانی را به این کار اختصاص بدهید و عکسهای بد و تار را قبل از اینکه به کامپیوتر منتقل کنید، در گوشی یا دوربین بررسی کرده و آنها را حذف کنید. این کار شما را از ساعت‌ها بررسی کردن عکس‌ها نجات می‌دهد؛ البته مراقب باشید که اشتباها عکسهای درست را حذف نکنید!
این نکته کمی گسترده است و برای تمام زمینه‌های مختلف عکاسی کاربرد دارد. با این حال، به صورت ساده شده می‌توانیم بگوییم که برای عکاسی از کودکان، تا جایی که ممکن است از نور طبیعی استفاده کنید.
این به آن معناست که کودک را برای عکاسی کنار پنجره ببرید، یا حتی اگر عکاسی در طول روز اتفاق می‌افتد، چراغ‌های داخل خانه را خاموش کنید. عکس بالا در کنار پنجره‌ای در یک اتاق تاریک گرفته شده است.
مشخص است که اگر سعی دارید به صورت طبیعی و تصادفی از کودکتان عکس بگیرید، آنها همیشه کنار پنجره و در معرض نور طبیعی نخواهند بود. با این حال، برای عکس‌هایی که برای ثبت آنها زمان کافی دارید، اگر درست قبل از فشردن دکمه‌ی شاتر دوربین، از کودک بخواهید که در نقطه ی مناسب بایستد (یا اینکه او را بلند کنید و در آن نقطه قرار بدهید)، عکسهای بسیار بهتری نسبت به زمانی که در نور بد عکاسی کنید، خواهید داشت.
“نور خوب” همچنین می‌تواند به معنای نور جالب باشد، بنابراین می‌توانید به دنبال تکه‌های کوچک نور در یک منطقه‌ی تاریک که از آن می‌توانید برای برجسته‌تر کردن سوژه‌ی خود استفاده کنید، باشید. اینجاست که عکاسی در حالت دستی دوربین می‌تواند به شما کمک کند، چرا که می‌توانید نوردهی خود را طوری تغییر دهید که ناحیه پر نور در عکس غالب تر باشد و ناحیه تاریک‌‌تر به سیاهی تبدیل شود. البته اگر هنوز در کار کردن با حالت دستی دوربین حرفه‌ای نیستید، چرخ دنده جبران نوردهی بر روی دوربین خود را بچرخانید و به سمت حالت منفی (-) حرکت کنید تا زمانی که عکس همانطور که میخواهید به نظر برسد. (جهت آموزش 0 تا 100 عکاسی می‌توانید از دوره آموزش آنلاین عکاسی آکادمی فولو استفاده کنید)
یکی دیگر از عامل‌های مخرب عکسهای شما، نور شدید است، به ویژه خورشید ظهر یا نور خورشیدی که بسیار قوی و مستقیماً بالای سر است. اگر بچهها در زیر نور خورشید در حال بازی هستند، همچنان باید از آنها عکس بگیرید، اما برای بهترین عکس‌ها، به آنها بگویید که بروند و زیر سایه‌ی درخت بازی کنند. در این صورت نور موجود بر روی صورت آنها ملایم‌تر خواهد بود و تصاویر بسیار دلپذیرتری را در پی خواهد داشت.
من اینجا در مورد برش در دوربین صحبت میکنم، نه در زمان ویرایش به وسیله‌ی نرم‌افزار – هیچ والدینی برای این کار وقت ندارند!
اگر به چشم بیننده کمک میکند تا بر روی چیزهای مهم تمرکز کند، از بریدن قسمتی از نیم تنه فرزندتان یا حتی صورتشان با کادربندی نترسید.
قرار ندادن پاهای سوژه در عکس برای یک عکاس آماتور که معمولاً سعی میکند پاهای سوژه و مقداری از زمین را نیز در هر تصویر بگنجاند، می‌تواند عجیب باشد.
با این حال، اگر به قوانین خاصی در مورد محل برش کادر عکس سوژه‌ی خود پایبند باشید، می‌توانید کادر را با موارد مهم بیشتری پر کنید. این امر به ویژه در هنگام عکاسی از کودکان صادق است.
به طور کلی در مورد عکاسی از بچهها، از زوم کردن نترسید و پاهای آنها را از بالای زانو یا از بالای مچ پا، از تصویر خارج کنید.
اگر لنز شما دارای قابلیت زوم کردن (تغییر فاصله کانونی) است، از آن برای نشان دادن صورت کودک استفاده کنید و قسمت بالای سر یا پایین گردن را از عکس حذف کنید.
ترکیببندی عکاسی یک موضوع بزرگ با قوانین بسیار است، اما بسیاری از این قوانین همچنین می‌توانند شکسته شوند تا یک تصویر جالب ایجاد شود. برای سادگی، این موضوع را در قالب یک توصیه در هنگام عکاسی از کودکان توضیح می‌دهم – قرار دادن فرزندتان در خارج از مرکز کادر را آزمایش کنید. به عبارت دیگر، همیشه عکس را با سوژه‌ی خود درست در وسط کادر نگیرید.
اگر میخواهید در مورد یکی از قواعد محبوب ترکیببندی بیشتر بدانید، اصول اولیه‌ی قانون یک سوم را بخوانید. به سادگی با قرار دادن صورت کودک خود بر روی یکی از خطوط فرضی‌ای که کادر شما را به 3 قسمت تقسیم می‌کنند، بلافاصله می‌توانید تصویر جذاب‌تری ایجاد کنید.
برای انجام این کار، سوژه را در وسط کادر قرار بدهید و دکمه‌ی شاتر را تا نیمه فشار داده تا فوکوس خودکار فعال شود. سپس با قرار دادن سوژه بر روی یکی از خطوط فرضی “قانون یک سوم”، تصویر خود را از نو ترکیببندی کنید و دکمه‌ی شاتر را تا انتها فشار دهید.
والدین می‌دانند من در مورد چه چیزی صحبت میکنم. شما متوجه خواهید شد که چه زمانی کودک شما بیشتر از همیشه خوشحال است، و این بدون شک در مورد سایر کودکان هم سن نیز یکسان است. پس از بیدار شدن از یک خواب خوب، بعد از خوردن میان وعده، بازی با اسباب بازی مورد علاقه خود و غیره …
زمان خود را برای بیرون کشیدن دوربین، عاقلانه انتخاب کنید تا عکس‌هایی از آنها بگیرید که در آن به طور طبیعی شاد به نظر می‌رسند، بدون اینکه شما مجبور باشید بگویید” سیب!”
زمانی را انتخاب کنید که حواس فرزندانتان با یک اسباب بازی یا فعالیت پرت است و کاملا از وجود دوربین بی خبر هستند تا یک عکسی طبیعی از آنها بگیرید که در آن کاملا خوشحال به نظر می‌رسند.
این نکته برای بزرگسالان نیز صدق میکند، اما یک نکته عالی برای بهبود عکسهای کودکان شما، به خصوص بچه‌های کوچکتر، است. از آنها سوالی بپرسید و قبل از قرار دادن دوربین بر روی چشم، منتظر بمانید تا شروع به پاسخ دادن کنند. یا حتی یک عکس تصادفی و ناگهانی از آنها در حال فکر کردن بگیرید.
هنگامی که کودک در حال صحبت کردن یا فکر کردن است حواسش از دوربین شما پرت خواهد شد، که به شما این امکان را می‌دهد تا عکسی طبیعی بگیرید. یا همانند مورد بالا، عکسی از کسالت و نا امیدی کامل!
“سیب” کلمه‌ای است که عکاسان حرفه‌ای از آن تنفر دارند و باید از دایره‌ی واژگان شما نیز خارج شود؛ مگر اینکه ظرف میوه بر روی میز گذاشته باشید. 🙂
اگر در هنگام عکس گرفتن فرزندتان لبخند نمی‌زند، نگران نباشید، به هر حال عکس را بگیرید. نشان دهید که فرزندانتان به طور معمول چگونه به نظر می‌رسند، نه اینکه وقتی به آنها گفته می‌شود که یک لبخند ساختگی ایجاد کنند؛ که اساساً این چیزی است که گفتن “سیییب” آن را انجام می‌دهد!
اگر واقعا دوست دارید در عکس خندان باشند، باید با آنها در مورد حیوان مورد علاقه‌‌شان، غذاها، برنامه‌های تلویزیونی و… صحبت کنید، یا فقط از لطیفه‌های خندهدار استفاده کنید تا آنها را بخندانید.
اگر کسی در دسترس است، از او بخواهید هم قد شما پشت سر شما بایستد. این نکته مهمی است که آنها باید هم قد شما باشند، در غیر این صورت چشمان سوژه‌ی شما به دوربین نگاه نمی‌کند.
اگر از کودک شخص دیگری عکس می‌گیرید، از مادر یا پدرش بخواهید که پشت سر شما بایستد یا خم شود و از آنها بخواهید نام کودک را صدا بزنند، چیزهای خنده‌داری بگویند، صدا در بیاورند؛ هر کاری که برای دریافت واکنش دلخواه شما لازم است.
یا حتی ساده‌تر، فقط صبر کنید تا، مانند عکس بالا، کودک با شخص دیگری تعامل داشته باشد.
قبلاً اشاره کردم که پایین آمدن و هم قد آنها شدن، واقعاً می‌تواند هنگام عکاسی از کودکان به شما کمک کند. خوب اکنون زمان شکستن این قانون است، اما ما همچنان از زاویه دیدی استفاده خواهیم کرد که طبیعی نیست.
عکاسی از بچهها از بالا می‌تواند دیدگاه جالبی به شما بدهد. اگر صفحه نمایش دوربین شما دارای قابلیت چرخش است، این کار بسیار ساده‌تر خواهد بود. برای دیدن لیست دوربینهایی که این قابلیت را دارند، به آخرین نکته‌ی این مقاله مراجعه کنید.
عکسهای مورد علاقه من معمولا آنهایی هستند که مستقیما از بالای سر کودک گرفته می‌شوند، به خصوص اگر آنها در حالت دراز کشیده باشند. این زاویه دید همیشه باعث ایجاد یک عکس جالب می‌شود، به خصوص اگر زمان کافی برای ترکیببندی عکس داشته باشید.
حتی ممکن است تصمیم بگیرید که بخشی از خودتان یا شخص دیگری را هم در عکس قرار بدهید، مانند دو عکس بالا.
دفعه‌ی بعدی که فرزندتان خواب است، این نکته را امتحان کنید. مراقب باشید تا عکس کاملاً عمود بر جایی باشد که آنها دراز کشیده‌اند. اگر خوش شانس باشید، شریک زندگی شما نیز آنجا دراز کشیده است و به عکس حس قیاس بیشتری می دهد، که با نکته‌ی بعدی در ارتباط است.
در ادامه‌ی نکته قبلی، گاهی اوقات اگر کودک در کادر خیلی کوچک به نظر برسد، یا حداقل در مقایسه با دیگر اشیای داخل کادر کوچکتر به نظر برسد، عکس جالبی خواهید داشت.
این کار می‌تواند به سادگی قرار دادن کودک بر روی یک صندلی راحتی بزرگ، پوشیدن چکمه‌های بزرگسالان یا عقب رفتن برای عکاسی از کودک جلوی یک جسم بزرگ، مانند دیوار، باشد.
این نکته‌ای است که برای انواع عکاسی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و تفاوت بین یک عکس خوب و یک عکس عالی را رقم می‌زند.
هنگام عکاسی از کودکان، تا زمانی که مجبور نشده‌اید، از زوم استفاده نکنید. به جای آن، با پاهای خود “زوم” کنید، و نزدیک کودک خود شوید تا یک عکس واقعا جذاب بگیرید.
بدیهی است که شما میخواهید برای تنوع، فاصله‌ی کودک خود از دوربین را تغییر دهید. سعی کنید برای عکس بعدی به فرزندتان نزدیک‌تر شوید و ببینید چه تفاوتی می‌تواند ایجاد کند. یک هشدار، اگر لنز دوربین شما “واید” است، یعنی عددی کمتر از 35 میلی‌متر دارد، وقتی نزدیک سوژه می‌شوید، از قرار دادن سوژه در لبه های کادر خودداری کنید تا از هرگونه عکس غیرطبیعی خندهدار جلوگیری کنید.
هنگام عکاسی کودکان لازم نیست همیشه از جلو عکس بگیرید.
برای مثال، سعی کنید از بچهها در حال دویدن و دور شدن از دوربین، یا از پشت سر در حالی که به منظره‌ای نگاه می‌کنند، یا حتی در حالی که چهره‌شان پشت یک کتاب پنهان شده است، عکسهای متفاوتی بگیرید.
برای تعریف کردن داستانی در مورد یک شخص، نیازی نیست همیشه چهره‌ی شخص در عکس معلوم باشد؛ اغلب حذف کامل صورت شخص از عکس، بیننده را تشویق میکند تا تصویر ذهنی خود در مورد احساسات سوژه را ترسیم کند.
عکس دست نوزادی که انگشت پدرش را محکم گرفته، ژستی تکراری در هنگام عکاسی کودکان است. با این حال ژست زیبایی است.
از اینکه تمام قسمت‌های بدن را حذف کنید و فقط بر روی یک دست، چشم‌ها، پاها یا هر چیزی که به نظرتان بامزه است تمرکز کنید، نترسید.
گنجاندن یک شیء یا عنصر دیگر برای برجسته‌تر کردن کوچک بودن قسمت بدن کودک نیز به بیان بهتر داستان کمک میکند.
این یک نکته‌ی کلیدی هنگام عکاسی از زنان باردار در دوران بارداری نیز هست؛ تمرکز بر روی شکم برآمده‌ی آنها، ژست واضحی است.
گذاشتن عینک آفتابی بر روی صورت فرزندتان ممکن است فقط برای شما خندهدار باشد، اما هنوز هم خندهدار است! قبل از اینکه بچهها به اندازه‌ی کافی بزرگ شوند و از اینکه مایه‌ی خجالت آنها هستید شکایت کنند، لباس‌ها و اکسسوری‌های بزرگسالان را به آنها بپوشانید.
این یکی دیگر از نکات مورد علاقه‌ی من است که می‌تواند در همه ی ژانرهای عکاسی مفید باشد، و برای عکاسی کودکان هم صدق میکند.
در این نکته منظور از لایه‌ها، عناصر پیشزمینه و پسزمینه هستند که به ایجاد یک داستان سه بعدی کمک می‌کنند. برای مثال، می‌توانید خم بشوید و چمن‌های روی زمین را در عکس قرار دهید، در حالی که فوکوس دوربین بر روی صورت کودک است؛ از این طریق می‌توانید عکس‌برداری از میان عناصر پیشزمینه را امتحان کنید.
یک مثال دیگر یک تکنیک لایه‌بندی است که من زیاد از آن استفاده میکنم، به این صورت که بخشی از بدن سوژه دیگری را به عنوان عنصر پیشزمینه در نظر می‌گیرم، مانند پاهای آنها، مخصوصا اگر سوژه اصلی یک کودک کوچک باشد. این کار نه تنها به بیننده چشم اندازی از اندازه‌ی کودک می‌دهد، بلکه به گفتن داستان نیز کمک میکند، و حتی می‌تواند با هدایت چشم بیننده به “کادربندی” سوژه شما نیز کمک کند.
معمولا بهتر است از بزرگ‌ترین اپرچر (دیافراگم دوربین) ممکن بر روی لنز (f/1.4، 1.8، 2، 2.8 و غیره)، یا از یک لنز با فاصله کانونی زیاد استفاده کنید (یا سعی کنید درست زوم کنید)، تا به تار شدن عناصر پیشزمینه و پسزمینه کمک کنید و تمرکز بیننده را بر روی سوژه نگه دارید.
برای دیدن لیست توصیه‌های من برای لنزهایی که جلوه‌ی “پیشزمینه/پسزمینهی تار” را به راحتی انجام می‌دهند، به نکته نهایی این مطلب توجه کنید.
لایه‌بندی همیشه نیازی به محو کردن پیشزمینه و پسزمینه ندارد – شما می‌توانید از ابزارهای دیگری، مثل نور‌ها و سایه‌های مختلف، برای هدایت چشم بیننده استفاده کنید، مانند عکس بالا.
یکی از رازهای یک عکس جذاب، روایت کردن دو داستان متفاوت در یک قاب است.
این امر باعث می‌شود که چشم بیننده برای مدت طولانی تری بر روی عکس بماند، چرا که همزمان بیش از یک چیز در حال اتفاق افتادن است. اگر این دو رویداد به نحوی با هم مرتبط باشند، بسیار بهتر است (مانند عکس بالا که هنگام سونوگرافی پسر دوم ما گرفته شده است).
دفعه‌ی بعدی که فرزندتان با اسباب بازی‌هایش بازی میکند، ابتدا یک عکس طبیعی از او بگیرید، سپس یک گام به عقب بردارید و ببینید چه چیز دیگری را می‌توانید در کادر بگنجانید تا داستانی دیگر روایت کنید – برای مثال، شاید کسی در پسزمینه مشغول آشپزی یا اتو کردن یک پیراهن باشد.
شما حتی می‌توانید تلاش کنید تا عنصر سومی هم به عکس اضافه کنید تا به صورت همزمان چندین داستان را روایت کنید.
در عکس زیر می‌خواستم اولین اندازهگیری قد پسرمان را ثبت کنم که متوجه شدم اگر کادرم را کمی بازتر کنم و دوربین را بالاتر بگیرم، می‌توانم پسر دوممان را که در تختش نشسته بود، نشان دهم.
این کار این مزیت را داشت که توانستم توازن عکس را برقرار کنم و سه داستان متفاوت را هم روایت کنم.
می‌دانم که این نکته ی بسیار گسترده‌ای است و نیاز به اختصاص دادن زمان دارد، اما اگر بتوانید ویرایش‌‌های کوچکی بر روی عکسهای فرزندانتان در لایت روم انجام دهید، می‌تواند تفاوت بزرگی در ظاهر عکس ایجاد کند.
لایت روم یک نرم افزار ویرایش عکس عالی است؛ زیرا کار با آن برای آماتورها بسیار ساده است. اما برای حرفه‌ای‌ها نیز به اندازه ی کافی کاربرد دارد. برخلاف فتوشاپ، پس از چند دقیقه گشت و گذار در برنامه لایت روم، می‌توانید حدس بزنید چگونه از آن استفاده کنید.
به زبان ساده، لایت روم به شما این امکان را می‌دهد که عکسی را که خیلی تاریک یا خیلی روشن است، با ویرایش آن “نجات” بدهید.
همچنین توصیه من این است که برای محدوده‌ی داینامیک رنج حداکثری عکس‌ها، با فرمت RAW عکاسی کنید.
البته دنیای بزرگی از ادیت‌های مختلف، که می‌توانید با استفاده از لایت روم بر روی عکسهای خود انجام بدهید، وجود دارد. اما اگر وقتتان کم است (مثل اکثر والدین!)، توصیه میکنم در بخش ماژول Develop با مقادیر زیر مجموعه بخش basic تا زمانی که ظاهری را که دوست دارید ببینید. بازی کنید.
هنگام عکاسی از کودکان، اولین مانع خود ثبت عکس است. اگر واقعا میخواهید بهترین حالت ممکن آن عکس را داشته باشید (و وقتش را دارید)، پردازش و ادیت آن عکس با نرم افزارهایی مانند لایت روم ضروری است.
حضور فرزندانتان در عکس تنها زمان قابل قبول اجتماعی برای گرفتن عکس سلفی است؛ درست است؟! باید از لنزی استفاده کنید که نسبتا “واید” باشد (هر عددی کمتر از 35 میلی‌متر)، و داشتن دوربینی با صفحه نمایش چرخان به شما این امکان را می‌دهد تا عکس را بسیار راحت‌تر ترکیببندی/زمان‌‌بندی کنید.
اگر دوربینی با صفحه نمایش چرخان ندارید، یا اصلا دوربینی ندارید، نگران نباشید – فقط مثل بقیه‌ی مردم از دوربین تلفن همراه خود استفاده کنید!
امروزه تمام دوربین‌ها تایمر دارند. حتی گوشی شما هم تایمر دارد، پس دفعه‌ی بعدی که با خانواده بیرون هستید، گوشی را بر روی سطح صافی قرار بدهید و یک عکس خانوادگی بگیرید!
توصیه میکنم دوربین خود را طوری تنظیم کنید که چند عکس پشت سر هم بگیرد تا احتمال اینکه یکی از آنها خوب ظاهر شود را افزایش دهید.
برخی از دوربینهای عکاسی (از جمله دوربینهایی که در نکته‌ی آخر معرفی میکنم) از امکان اتصال بیسیم برخوردار هستند که به این معنی است که می‌توانید صفحه ی دوربین خود را بر روی صفحه تلفن همراه خود مشاهده کنید. این کار ترکیببندی و یافتن لحظه‌ی مناسب برای گرفتن عکس را بسیار آسان‌تر میکند.
(می‌توانید در عکس بالا ببینید که من تلفنم را در دستم گرفته‌ام و دکمه ی شاتر دوربین را از راه دور فشار می‌دهم.)
در نکته‌ی آخر می‌توانید ببینید که چند دوربین عکاسی خانگی برای عکاسی از کودکان را پیشنهاد کرده‌ام. با این حال، قبل از اینکه به این موضوع بپردازم، باید به این نکته اشاره کنم که اغلب تنها چیزی که مهم است فقط گرفتن عکس است.
اگر تنها چیزی که در دسترس دارید تلفن همراهتان است، خوب است، فقط از آن استفاده کنید. تا زمانی که قصد فروش کار خود را نداشته باشید، هیچ کس به کیفیت تصویر اهمیت نمی‌دهد؛ تنها چیزی که اهمیت دارد این است که شما آن لحظه را ثبت کنید.
با وجود تمام دوربینهای گران و حرفه‌ای که دارم، تلفن همراهم همیشه به من نزدیک‌تر است و اولین چیزی است که برای عکس گرفتن به سراغش می‌روم. در عکس بالا متوجه شدم نور جالبی روی خانواده‌ام افتاده است، بنابراین از آیفون خود برای عکس گرفتن استفاده کردم. با قفل کردن نوردهی، گرفتن عکس، سپس تبدیل کردن آن به سیاه و سفید با استفاده از برنامه ی iPhone Photo، لحظه‌ی زود گذری را ثبت کردم که اگر می‌خواستم دوربین دیگرم را از قفسه‌های بالایی بیرون بیاورم، آن را از دست می‌‌دادم.
من این نکته را برای آخر نگه داشته‌ام، زیرا از برخی جهات کمترین اهمیت را دارد، اما در برخی جهات مهم‌‌تر است. منظورم این است که بهترین دوربین دوربینی است که همراه خود دارید، که معمولا تلفن همراه شماست.
همان طور که Wayne Gretzky یک بار گفت:” شما 100 درصد عکس‌هایی که نمی‌گیرید را از دست می‌دهید.”
با این حال، اگر میخواهید عکسهای بهتری از فرزندتان بگیرید، باید برای یک دوربین خوب هزینه کنید. برخلاف چیزی که بازاریابی شرکت اپل به شما می‌گوید، گوشی شما نمی‌تواند به خوبی یک دوربین اختصاصی عکس بگیرد. تعداد والدینی که از من پرسیده‌اند بهترین دوربین برای عکاسی از کودکان چیست، بسیار زیاد است. همچنین تعداد والدینی که بر روی یک دوربین DSLR نامناسب سرمایه‌گذاری کرده‌اند و هرگز آن را از کیفش خارج نکرده‌اند، را هم به یاد ندارم.
اگر میخواهید دوربین مناسبی برای عکاسی از کودکتان تهیه کنید، به توصیه‌های من گوش کنید. به نظر من، شما به دوربینی نیاز دارید که سبک، کوچک و دارای قابلیت فوکوس خودکار سریع باشد. اگر قابلیت تشخیص چهره و صفحه نمایش ال سی دی چرخان نیز داشته باشد، چه بهتر!
اگر مایلید مقداری پول برای ثبت تمام لحظات گذرای بزرگ شدن فرزندانتان سرمایه‌گذاری کنید و فکر می‌کنید حتی ممکن است عکاسی را به عنوان یک سرگرمی انجام دهید؛ اولین انتخاب من این دوربین بدون آینه‌ی Olympus OM-D EM-10 Mark II خواهد بود.
دوربینهای بسیاری برای انتخاب کردن وجود دارد، اما Olympus تمام گزینه‌های مناسب را دارد و به شما فضایی برای رشد به عنوان یک عکاس می‌دهد. همچنین این دوربین دارای یک ویژگی عالی است که کمتر دوربینی آن را دارد؛ توانایی لمس‌کردن صفحه و فوکوس فوری و گرفتن عکس.
این ویژگی، این دوربین را برای سوژه‌های متحرک یا زمانی که میخواهید عکسهای محتاطانه بگیرید، ارزشمند میکند، و بنابراین از نظر من آن را به بهترین دوربین برای عکاسی کودکان تبدیل میکند.
لنزی که بر روی دوربین Olympus قرار دارد، در چند ماه اول شما را راضی نگه می‌دارد. سپس اگر میخواهید در عکاسی پیشرفت کنید، بر روی لنز M.Zuiko 17mm f/1.8 سرمایه‌گذاری کنید که بلافاصله تصاویر شما را بهتر نشان می‌دهد. همچنین خیلی راحت‌تر به جلوه‌ی پسزمینهی تار مطلوب خود می‌رسید.
زمانی در عکاسی وجود دارد که در آن دوربین‌ها و لنزهای گران قیمت تفاوتی در تصویر نهایی ایجاد نمی‌کنند، اما با این قیمت، داشتن یک لنز خوب بر روی دوربین شما می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند.
یکی دیگر از دوربین های عالی برای عکاسی از کودکان، دوربین بدون آینه‌ی سونی Alpha a6000 است که سریع‌ترین فوکوس خودکار را در بین دوربینهای موجود در محدوده‌ی قیمت خود دارد، همچنین کیفیت تصویر عالی و صفحه‌ی نمایش برگردان هم دارد.
هنگامی که به کار با لنز زومی که بر روی دوربین ارائه شده بود تسلط پیدا کردید، بر روی یک لنز پرایم خوب سرمایه گذاری کنید و ببینید که تصاویر شما چقدر می‌توانند بهتر به نظر برسند.
حتی اگر فکر می‌کنید که به عکاسی به عنوان یک سرگرمی علاقه ندارید، باز هم توصیه میکنم مقدار مشخصی پول را برای دوربین خود هزینه کنید. مطمئن شوید که عکسهای دوربین شما برای چند سال بهتر از عکسهای تلفن هوشمند شما باقی خواهند ماند. من دوربین فوجی X70 را توصیه میکنم که تمام ویژگی‌هایی را که قبلا ذکر کرده‌ام دارد، اما حواس شما را با لنزهای قابل تعویض پرت نمی‌کند.
احتمالا متوجه شده‌اید که من دوربینهای DSLR را توصیه نمی‌کنم. به این دلیل ساده که آنها بسیار حجیم هستند و برای استفاده‌ی روزانه مناسب نخواهند بود. با توجه به اینکه این روزها کیفیت تصویر دوربینهای بدون آینه تقریبا مانند یک دوربین DSLR است، برای والدین منطقی‌تر است که یک دوربین بدون آینه‌ی سبک وزن داشته باشند که به راحتی می‌توانند آن را در کیف یا جیب خود حمل کنند.
سوالاتتان را در کامنت‌ها پاسخگو هستیم. ♥♥
دوربین، لنز، تجهیزات نورپردازی و ...
بررسی نیازها (اهداف و ... ) و میزان بودجهی شما برای تهیه تجهیزات | ممکنه پاسخ سوالاتتون رو در همین 15 دقیقهی رایگان پیدا کنید و نیازی به مشاوره بیشتر نداشته باشید.
انتخاب توسط کارشناس با بررسی دقیقتر شرایط، ارائه اطلاعات کامل و در صورت نیاز معرفی فروشگاههای معتبر جهت تهیهی تجهیزات
ما اینجاییم که به نیازهای شما گوش کنیم و بهترین انتخاب رو بهتون ارائه بدیم. حتی راهنمایی رایگان ما هم این ویژگی رو داره؛ اما با توجه به شرایط گاهی احتیاجه تا زمان زیادی رو به تصمیمگیری مناسب شرایط شما اختصاص بدیم.
